Kalemim

Ölmeden anlaþýlacaðým
feryâdým, baðýrýþým
bu dünyadan fýrâk

Duygularým yine dilfilli
sert bir dille hars olurken
gizlemek istiyorum
tavan arasý telaþýmý

Suskunluðu hesap ediyor
ürperen duygularým
ihtimalleri karalýyor
gönül sancýmý kucaklayan
beni yazan kalemim

Çoðu akþam bu vakitlerde
’’düþvar’’ boþuna mý yazýyor
tohum ekerek beyaz kaðýtlara
merhametle dize dize

Yanýlmýþ aklýmýn
hatar piþmanlýklarýný
bir molalýk ayak ucumda
dinlendirdim dün-ü gün

Rüyâlarýn soluk alýþýnda
yetim gençliðim yatar
serin bir esinti aðýrlýyor
dünya misafirliðimi

Gümüþhanlý’yým hurdahuþ
hayatýmýn koynunda
ölümümün sýzlanýþý
ürkek-titrek dolanýr
yakamda, yanýbaþýmda
.



Sosyal Medyada Paylaşın: