Aşkın Derin Secdesi

Bir ahþap bina gibi yýkýlmaya yüz tutmuþ kalbim,
Her çivisinde sen varsýn, her panosunda özlemin.
Zamana yenik düþen duvarlarým,
Rüzgârýn fýsýltýsýyla inler,
Senin adýný çaðýrýr durur,
Bir aþkýn yanýk nefesinde...

Kýrýk parçalarýmdan süzülen ay ýþýðý,
Sanki gözlerinin parlamasýdýr.
Yýrtýlmýþ perdelerim,
Geçmiþin hatýralarýna sitemle sarýlýr.
Ve onun köhne köþesinde,
Bir sevda anýsý saklanýr.

Bir damla yürek aðrýsý düþer yere,
Tüm tozlu zeminler o damlayla silinir.
Senin için aðlayan duvarlar,
Bir türkü mýrýldanýr rüzgarla.
Her yerde,
Senin yokluðunda kanayan yaralarým durur...

Ey aþk!
Ne büyük bir yakarýþtýr bu!
Kuþatan gücün özlemine bu secde
Ve kalkamaz bir daha dizlerim.
Çünkü seni beklemek,
Bin yýllýk bir sabýrdýr.
Ve seni özlemek,
Kendi içinde kaybolmaktýr...

Bir zaman gelir,
Geçmiþin köhnemiþ camlarý kýrýlýr.
Ama onun kýrýk parçasýnda,
Seninle yaþadýðým bir hatýra saklýdýr.
Yýrtýlmýþ çocuðum,
Ellerinde birer þiire dönüþürüm.
Ve onun þiiri
Sana bir çaðrý olur...

Gözyaþlarým güneþe deðer,
Ve buharlaþýr özlemim.
Gökyüzüne yükselir,
Bir yaðmur bulutuna dönüþür.
Ve senin geçtiðin sokaklarda,
Sicim gibi yaðar bu aþk,
Her damlasýnda,
Senin adýný haykýrýr...

Ah, seviyorum!
Bir nefesin sýcaklýðýyla,
Küllerimden doðan bir sýcaklýðým ben.
Senin aþkýnla yanar,
Senin özleminle küllenirim.
Ve onun külünde,
Yeni bir umut filizlenir...

Bir gün,
Yaðmurlar sonrasýnda,
Bir gök berraklýðý olur.
Ýþte o zaman,
Kýrýk pencerelerimi yeniden açarým.
Sana baktýðýmda günün hatýrasýyla,
Ýçeride bir güneþ ýþýðý süzülür...

Ahþap duvarlarým,
Senin ellerinle yeniden kurulur.
Her tahta,
Seninle atýlan saðlam adýmlarla güçlenir.
Ve o eski bina,
Senin gelmenle muhteþem bir saraya dönüþür...

Sevdiðim,
Bu aþkýn secdesinden kalkamýyorum.
Dizlerim çökmüþ,
Ama kalbim hayattaydý.
Bir yýkýmýn içinde bile,
Sana olan aþkla,
Her yýkým,
Seninle bir bahar oluyor...

Geçmiþin köhnemiþ defterlerinde,
Seninle yazýlan þiirler var.
Onun mýsrasý,
Özleminle yanmýþ.
Onun kurtuluþu,
Sana kavuþma arzusuyla yoðrulmuþ...

Bu özlem,
Bir kurumuþ yaprak gibi kýrýlgan,
Ama bir o kadar da güçlü.
Senin adýna nefesi haykýrýrken,
Bu sevda beni yeniden inþa ediyor.
Her sitemde,
Bir umut filizleniyor...

Ah, yaðmurlar...
Düþünün bu yýkýlmalarýn üzerine,
Ve geçmiþin izlerini temizleyin.
Býrak bu köhne kalp,
Sana gündelik bir sevgiyle kavuþsun.
Ve býrak bu aþk,
Hesaba kadar filizlenip hep öyle kalsýn...

Ahþap bina secdeye varmýþ,
ama kalkamamýþtý.
Þimdiyse,
Seninle bir mabede dönüþüyor.
Ve bu mabedin her taþýnda,
Ýçli kardeþinin sevgisi saklýdýr.

Sevdiðim,
Bu özlemle yýkýlacak gibi oldum,
Ama seninle olduðumu bilmek,
Nefesime ferahlýk yüreðime sükunet,
Veren bir aþkla yeniden yoðurdu beni;
Gökyüzüne yükselen bir dua gibi,
Bu sevdam göðe yükseliyor...

Ve þimdi,
Bu eski ah
Senin adýnla anýlýyor.
Onun her tahtasý
Seninle dolu bir sevda hikayesi,
Ve bu hikaye,
hiçbir zaman son bulmuyor...

Erol Kekeç/09.08.2024/Namazgah/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: