"OLMAK, YADA OLMAMAK"

Ey kelimelerin ustasý,
Zamaný aþan, ruhlarý okþayan,
Sözlerinle dünya titredi,
Her dize, her sahne bir ayna,
Ýnsaný kendine döndüren.

Bir þiir yazýyorum sana,
Sonsuz gecelerden bir yanký,
Sözlerin hâlâ kulaklarda,
Kralýn fýsýldadýðý son sahnede,
Veya bir âþýðýn ölümü bekleyiþinde.

Seninle öðrendik aþký,
Bir kýlýç darbesi kadar keskin,
Bir gözyaþý kadar aðýr,
Ve gökyüzüne yazýlan umut kadar sonsuz.
Ruhun arayýþýnda buldu o derin boþluðu,
Vazgeçemediði tutku ve hüzün.

Ey kalemin ustasý,
Ne çok sevdin insaný,
Onun zaafýný, onun kudretini,
Ýhanetle sarýldýðýnda bile dost,
Ya da ölümde huzur ararken.


Bu dünya bir sahne, demiþtin,
Bizler de birer oyuncuyuz,
Her gün bir rol, her gece bir veda.
Ama senin dizelerinde,
Zaman durur, aþk hiç ölmez,
Ve ihanet bile bir trajediyle yücelir.

Shakespeare, adýn bir sýr gibi dudaklarýmda,
Bir rüzgar gibi eser sözlerin,
Yüzyýllarýn ötesinde yankýlanýr,
Her kalpte bir iz býrakýr,
Sonsuz bir oyunun perde arkasýnda.
Bizi bize anlattýn,
Kelimelerinle dokundun ruhlarýmýza,
Ve hâlâ, o sessiz sahnede,
Bir þiir gibi yaþamaya devam ediyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: