İnsan Bir Kere Doğar
Ýnsan;
Bir defa doðar
Bir defa yaþar
Bir defa ölür...
Güneþ senin için doðuyor.
Bahar senin için geliyor.
Dallara yapraklar senin için yeþeriyor.
Daðlarda gözleri kýnalý ceylanlar sana bakýyor.
Papatyalar, mor menekþeler sana gülümsüyor.
Buna raðmen hala gam denizindesin niye?
Bu keder, bu efkar neden?
Kar beyazý güvercinler uçur gökyüzüne.
Türkünü söyle bulutlara.
Yelken aç umutlara.
Üzülme!
Hayat kýsa, dünya fani, unutma!
Ýnsan;
Bir defa doðar
Bir defa yaþar
Bir defa ölür...
Sesini duy çaðýldayan nehirlerin.
Ve uðultusunu mavi göklerde uçan kuþlarýn.
Karlý daðlara, hoyrat rüzgarlara ve salkým salkým bulutlara þiirini yaz.
Aðlamak ve aðlatmak niye?
Üzmek ve üzülmek neden?
Denizi sev. Sahile sevdalý dalgalarý sev. Gümüþ renkli martýlarý...
Ve ayný gezegende nefes aldýðýn insanlarý sev.
Reddedilmekten Korkma!
Güneþ gibi sýcak, toprak kadar vefalý ol.
Dök içindekini, sevgini hissettir.
Su gibi aziz, su gibi temiz ol.
Lokmaný paylaþ, hýrkaný paylaþ, derdini sevincini paylaþ.
Unutma, hayat paylaþtýkça güzeldir.
Abdurrahman Tümer
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Tümer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.