B İ R T A N E M

Sabaha seninle uyandým yine
Gözlerin karþýmdaydý iþte
Senin þarkýn kulaklarýma
Ýçimdeki o hiç býrakmayan
Aþkýma sesleniyordu usul usul
Hatýralarým geçti gözlerimden
Seni uzaklarýmda düþünsemde
Sen her zaman kalbimin en derinindeydin

Günüme güneþime seninle uyandým yine
Türkü gözlüm, gözlerine yazdýðým þiirlerimle
Gözlerinden gönlüme aktýðýn o günün þarkýsý
Hiç bitmedi dilimde, ruhumda
Sendin ; ezeli, ebedi, tek þarkým... þiirim
Birtanem ; uzaklardaki güller sultaný, sendin

Sabaha seninle uyanýrken seslendi bu þiir
Gözlerinde kendimi bulduðum o günün
Büyüsü hiç geçmedi içimde... geçebilir miydi ?
Sen bahar þarkýlarý söylesende
Ben hüznün, hazanýn, güz’ün bestesini yapsam da
Leylaklar bizimdi... leylak kokulu akþamlar

Sabahýma seninle baþladým iþte þiirinle
Aþkýn adý sen, resmi, baharý, güzü sen olduktan sonra
Üþütselerde üþümedi yüreðim varlýðýnla...ki sevgin çözüyor
Bendeki bu çözülmeyen düðümü
Aksa da gözyaþlarým ... sonra denizin tuzlu sularýna
Karýþýp deryalara uzanýyor bu þarkým
Bazen düþler kurup uyurken
Yüreðime sýðmaz sevinçlerle uyanýyorum geceye
Gecelerde çekilmez olan karanlýklarým
Iþýklara bürünüyor bendeki seninle

Sabahýma ses verdi þarkýmýz... adýnla uyandým
Düþümde, düþlerimde sana koþuyordu ruhum varlýðým
Senin gözlerinle bakýyorum þu penceremdeki sonbahar’a
’’Þiir mevsimi ’’ diyordum
Aþk mevsimi seninle doldu
Tüm mevsimlerim
Artýk korkmuyorum gecelerden
Uyandýðým sabahlardan gözlerini aldým
Gecelere seninle uzandým
Artýk korkmuyorum gecelerden
Birtanem

Seninle uyandýðým bu sabahta
Sen unutulmayan, unutmadýðým tek gerçeðim
Ellerini uzat yalnýzlýðým dediðim akþamlarýma
Yine þarkýmýz çalsýn þu kýrýk radyoda
Neþet Ertaþ söylesin, hani : ’Sen Benimsin Bende Senin’
Þarkýlarla uyandýr gel de
Sükun bulsun ruhum... gülsün gözlerim
En güzel rengimsin benim... renkler içinde

Sabaha uyandým seninle
Hayalin yanýmda, bir de terketmeyen gözlerinle
Ya, sen neredesin ? hangi zamanýn tünelinde
Yaðmura sordum ; þarký söylüyordu sonbahar’a
Sonra kar’lara , güneþ’e, güneþ hüzne durmuþ yokluðuna
Karlar üþütüyordu serçeleri ve dallardaki
Kýþ güllerini
Yanýlsamalar içinde mevsim
Deniz koyu larcivete büründü yine

Bugün bir baþka acýttý yokluðun, seninle uyansam da
Ruhumdaki acýya inat, sana yazýyorum bu uzun mektubumu
Gözlerinde gecemi
Adýnda hecemi
Gönlümde hayat bulduðum varlýðýný özledim
Özlemler içinde özledim !
Her þeyimde sen
Dört yanýmda sen
Öyleyse neden yüreðimdeki sýzý
Neden her acýyý çeken ben ?

Günay Koçak

25.11.2024



Sosyal Medyada Paylaşın: