gri göðün terasýnda, uzak tenli atlaslarýn omuzunda gidiþlerim bin bir masallarýn pýnarlarýnda, kol kola dökülürken yýldýz düþlerim uzun bir havanýn es verdiði yerde nefesim kanadýma takýlan hýzmadýr, zýlgýtý ki çýðlýðý yakan
bir bilsen yaralý gönlüme düþenim bir bilsen..
göðüm düþer, düþer göðüne, yüzüm ki tebessümüne bir sesin sen hali eda eder gamzem çukurlarýnda her harfin týnýsý dokunur ya göz mahzenlerime ah ellerim nasýl da örgütlenir sevda ateþinde ki dökülür kýnasý zülüflerinden, dökülür de düþer ay’ýn perçeminden göðsüme Ýçimdeki rüzgara iliþtirip adýmlarýmýn sessizliðini susmadým ki sesine...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.