Nasýlda kaybettik içimizdeki yaþam sevincini Hiç anlayamadým neydi tetikleyen ? Bir top peþinde koþmamýzýn bize verdiði mutluluðu, Yada bir uçurtma uçururken gökyüzünde süzülmesini izlemenin verdiði gururu Neydi ? Bizi böyle heyecanlandýran kazanýnca tüm bilyeleri, Daha uzun süre dönen topaç bizimki olunca kazanmanýn verdiði özgüveni Bayramlarda kapý kapý daha fazla þeker toplayabilme ümidi miydi? Hep basmak zorunda mýydýk? çamurlu sulara umurumuzda olmadan giysilerin kirlenmesine Terleyince hasta olmayalým diye üzerimize þefkatle titreyen anne elimiydi ? Her türlü durumda arkamýzda dað gibi duran baba kudreti miydi? Çocukken her þart ve durumda mutlu olabilmenin bir yolu vardý... Yaþam sevincimizde bitti çocukluðumuzla ... Geriye özlem kaldý o günlere ... Ve her baktýðýmýzda gözlerimizi hüzünlendiren fotoðraf kareleri...
25.11.2024 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın:
BarutCan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.