AKŞAM MEKTUBU

Yapraklarý dökülmüþ umut aðacýnýn altýnda
Sonbahar’a þarkýlar söylüyorum
Mazimin mutluluklarýnda düþlere yatýp
Kendimi arýyorum

Kuþlar göçüyor, güneþin yaktýðý bir ülkeye
Ötüþlerinde ayrýlýðýn çýðlýðý ile
Bir kadýn yüreðinden vuruluyor
Bir çocuk karanlýklara uðurlanýyor
Salýncaklar boþ sallanýyor umutsuzluða

Sokaklarda yalnýzlýðýmla el ele dolaþýrken
Tüm bulutlarý kirpiklerime yükleyip
Evime götürüyorum akþamlarý
Islanmasýn diye dallarda tüneyen kuþlar
Oysa içimdeki þarkýlara küskün yüreðim
Hangi masallarý anlatacak ki çocuklara
Bilmiyorum... anlatamýyorum dersleri

Ýþte mevsim deðiþti yaðýyor saçaklara
Yine sonbahar dolacak her mevsimime
Akþamlara sýðmayan yalnýzlýðýmý
Ela bir gözün kirpiklerine baðlayacaðým
Gözlerimden hatýralar geçiyor yine
Sussun yaðmurlar, dinsin ýstýrabým
Aðlamayacaðým

Günay Koçak

24.11. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: