Ömrümün yýllarý sonbahardaki yaprak misali sararýp solan, kuruyup düþen duygularým. Hayat mevsimim ýslanmaktayým usul usul Ömrümün sonbarýna doðru savruluyorum Mevsimlerim artýk harabe þehirlerde Bir yaným yeþillere teslim bir yaným kahverengiye tutsak Duygularým ahengini yitiriyor Ýki satýr, bir besteye yeniliyorum Ritimlerim seslerini kaybetti karmaþa ile çalmaktayým Sessiz alevler içinde yanan ruhlarýn habercisiydi Bu uðultulu kara bulutlar boðuk sesler ile yükseliyor yalnýzlýðýmýn sesizliði Yýldýzlý gecelerde ahengimi ararým Gökten bir gül demeti bir peri beklerim Bulduðum yine kýrýk bir aynada buðulu yansýma
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra dinç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.