Kaybolmuş Masal

Hayallerin solduðu sessiz bahçede
Gölgelerin sardýðý bir gül soluyor
Ne fýrtýna siler bu karanlýðý,
Ne yaðmurda yeþeren bir umut var.
Tek tek düþen yapraklar,
Kurduðumuz rüya topraða karýþtý.
Rüzgarda solan renklerin yankýsý,
Aðaçlarýn arasýnda kaybolmuþ bir masal.
Bir zamanlar canlý tonlar, þimdi gri bir hüzün
Dünün alacakaranlýðýnda saklanýyor.
Dokunuþun bir zamanlar en tatlý melodiydi,
Þimdi bu toprak, yalnýz sessizlikle çiçekleniyor.
Tek tek düþen yapraklar,
Kurduðumuz rüya topraða karýþtý.
Rüzgarda solan renklerin yankýsý,
Aðaçlarýn arasýnda kaybolmuþ bir masal.
Sis sardý bu unutulmuþ bahçeyi,
Kýrýk bir þafaðýn sessizliðinde,
Giden aþký arýyorum hâlâ,
Ama gölgelerde kayboluyorum.
Bu sessizlikte doða kederle aðlýyor,
Kopan dallarýn fýsýltýsý yankýlanýyor.
Solup giden yapraklarda bir hikâye var,
Kalbimde saklý bir veda gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın: