Sessiz Şafak

Kalbim sýkýca saklandýðý gölgelerde,
Fýsýltýlar soluk ýþýklarýn altýnda yankýlanýyor.
Ýnkar edemediðim bir sessizlik var,
Göðsümde binlerce sebep taþýyorum.
Parýldayan gözler ama dünya loþ hissettiriyor,
Çemberleri kovalarken daireler içinde kayboldum.
Ruhumun etrafýnda dönen þüpheleri soluyarak,
Bu sonsuz delikte daha da derine düþüyorum.
Ýçimdeki sesten kaçýyordum,
Sýrdaþ edemediðim duygularla savaþýyordum.
Þimdi ateþle yüzleþme zamaný geldi,
Kayýp arzumla daha parlak yanýyorum.
Söylediðim her kelime eksik hissettiriyor,
Her kalp atýþý soðuk beton gibi yankýlanýyor.
Ýleri adým atmak riskli bir acý gibi,
Ama kalbim yaðmurun altýnda dans ediyordu.
Gökyüzüne uzanan sessiz bir çaðrý,
Geceye kazýnmýþ yaralarýmý sarýyor.
Þafak söküyor, umut yeniden boy veriyor,
Ve ben, her kýrýk parçamla tamamlanýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: