Bir Rüzgar Gibi

Rüzgarýn ardýndan gelen sessizliði iþittim,
Yavaþça kaybolan bir zamanýn içinde.
Kýrýk bir dalda, kýrgýn bir kuþun kanadý,
Beni bekleyen bir þey var mý, diye sordum.
Topraða karýþmýþ bir sonbahar rengi,
Bir yudum su gibi, bir ömrün içinde kaybolan.
Ýlkbaharýn sabahý uzak, ama bir adým önde,
Ona giden yolu arýyorum, ne de olsa.
Her kelime bir sonbahar yapraðý gibi düþer,
Fýsýldayarak kayar, silinmeden.
Bir gün, belki bir sabah, yeniden buluruz,
Bizi bekleyen yolu, birbirimize doðru.
Bazen bir yýldýz, bir yansýma gibi parlar,
Öylesine uzak ama içimde hissettiðim.
Aþk bir nehir gibi akar, zamanla kaybolan,
Ve suyun sesinde kaybolur her soru, her cevap.
Sesler kaybolur, ama izler kalýr,
Dünya dönerken, biz bir aný ararýz.
Her an, bir öyküye dönüþürken,
Aþk, bir rüzgar gibi geçer, ama býrakýr bir iz.
Bir aðaçta yalnýz kalan bir yaprak gibi,
Zamanla sararan ama solmayan.
Aþk, ne bir baþlangýç ne de bir bitiþtir,
Sadece bir yolculuk, her adýmda bir yeni renk.
Sosyal Medyada Paylaşın: