Sinemden bir hüzün akar!

Sensiz

Ne kadar hicrana gark olsam da,

Mütemadiyen hýçkýrýklarýmla baþ baþa kalsam da,



Gecenin,

Hüznüyle sabahlasam,

Günün ayazýyla soluklansam da yalnýz tek baþýma!



Ne dinlediðim þarkýda,

Ve nede solgun umutlarýmda,

Ömrün hazanýný yudumluyorum, son kalan anýyla!



Hani,

Son yazdýðýn name var ya,

Beni benden alan ve hicranýn kollarýna atan sýzýyla!



Her ne kadar,

Piþmanlýðýn acýsýyla baþ baþa,

Açziyetimi yaþayarak satýrlarla haykýrsam da yoksun!



Solgun,

Bir gül misali boynu bükük,

Nefesinde nemi kalbinde burukluðu býrakmayacaksýn!



Biliyorum,

Her vakit nedametle anacaksýn,

Kalbi haykýrýþlarýný aþk için yýlgýnlýðýný hep anlatacaksýn!



Ýnsan kimliðinde,

Kalbi duyarsýzlýðýn ikliminde,

Vefanýn her sahifesinde halimin periþanlýðýný anacaksýn!



Haklýsýn,

Ben ne deyim þimdi sana,

Nasýl anlatýrdým bir kader olmayacaksa, hüznüm var ya!



Sevda,

Sinemde harlaþacaksa,

Aþk, sahipsiz kapýlarý çalacaksa, umut halinde solgunsa!



Aranmak,

Kavrularak yanmak,

Anlaþýlmadan nedamet içinde ömrü sonlandýrmak ne acý!



Ey hancý,

Artýk herkes bana yabancý,

Ýçimde dinmeyen sancý, ruhum insicamýnda ne çok arandý!







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: