MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Şefik Öğretmen...
Sadegül

Şefik Öğretmen...



Þefik Öðretmen ve tüm Þehit Öðretmenlerimizi, Rahmetle anarken, hayatta olan Öðrencilerimize de, saðlýklý uzun ömürler diliyoruz...

DÜNYANIN BÜTÜN ÇÝÇEKLERÝ

"Bana çiçek getirin, dünyanýn bütün çiçeklerini buraya getirin!"
( Köy öðretmeni Þefik Sýnýð’ýn son sözleri )

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öðrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmýþ çiðdemlere benzer
Bütün köy çocuklarýný getirin buraya,
Son bir ders vereceðim onlara,
Son þarkýmý söyleyeceðim,
Getirin, getirin.. Ve sonra öleceðim.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Kýr ve dað çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnýzlýkta açarlar, kimse bilmez onlarý
Geniþ ovalarda kaybolur kokularý..
Yurdumun sevgili ve adsýz çiçekleri
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Topraðý nasýl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasýnda açan haþhaþ çiçeklerini
Bacýmýn suladýðý fesleðenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avlularýn pembe entarili hatmisini,
Çoban yastýðýný, peygamber çiçeðini de unutmayýn,
Aman Isparta güllerini de unutmayýn
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanýn bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öðretmeniyim, bir bahçývaným,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fýþkýrýr çilelerimden,
Kandýr, hayattýr, emektir benim güllerim,
Korkmadým, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnýz, çiçek getirin.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlý kýrlarýnda açan,
Güz geldi mi Kopdaðý’na göçen,
Yörükler yaylasýnda Toroslar’da eðleþen,
Muþ ovasýndan, Aðrý eteðinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
Eðin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadým çiçeklerin,
Çocuklarý, öðrencileri istiyorum.
Yalnýz ve çileli hayatýmýn çiçeklerini,
Köy okullarýnda açan, gizli ve sessiz,
O bakýmsýz, ama kokusu eþsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
Seni beni yalnýzlýk örtecek, yalnýzlýk örtecek.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsýz yaþamayý diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaþamak istiyorum,
Yetiþtirdiðim bahçe yarýda kalmasýn,
Tarumar olmasýn istiyorum, periþan olmasýn,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarým,
Niçin yaþadýðými ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularým.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarý çöktü altýnda kaldým,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kýþ bir þey söyleyen toprakta,
Çile çektim, yalnýz kaldým, ama yaþadým,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaþadým,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Þimdi sustum, örtün beni, yatýrýn buraya,
Dünyanýn bütün çiçeklerini getirin buraya...

Ceyhun Atýf KANSU
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.