GAZZEDE İNSAN OLMAK

GAZZEDE INSAN OLMAK

Söner ,dünyanýn ýþýðý, kýyametmi dile geldi
Hüzün bir Yel estiriyor, daðlara güneþ Çökünce
çekilen cefadýr heyhat, ruhumu çektirip deldi
Catýrdýyor gökkubbemiz, hayasýzlýða dökünce

Nâr’da yýkanýr bedenler, nurdan örtüyü serenler
Bölünüyor umutlarým, tükeniyorken takatým
Herbiri bir yýldýz olur, arþý alaya erenler
Baþlýyor inceden ince, saklanmýyor
akibetim

Çökmesin üstüme kasvet, suskun mezarda diriyim
Azdýkça dökülür yere, geçmiþin zalim sureti
Sonsuzluk ölüm deðildir, þehadet içen biriyim
Ýnsanlýk bittiði yerde, baþlar utancýn zilleti

Gövde kýrýk paramparca, üryan duruyor karþýnda
Aðlayanlar kimin nesi, çözülmez bir bilmecedir
Gozlerdeki ofke diri, kurumuþ damla arþýnda
Çözümü ancak mahþerde, sorulan hesap incedir

Ne insanlar gelip geçti, kimi garip kimi zalim
Çürümez bedenler gördum, üstünde durur kefenler
Þehadeti cennet bilir, çenge giden cahil, alim
Andikça çoðalýr kat kat, sonsuz müþtuya erenler

Ezelden ebede giden, çekilmiþ daim býçaklar
Medeni denen canavar demirden makina olmuþ
Vicdandan eser kalmadý, çakma insan bu alçaklar.
Vahþetin pencesindeyiz, bütün deðerler kaybolmuþ

Güçlenmiþ lanetli kavim, saldiyor saða sola
Gün gelir mazlumun ahý, çýkar Gözlerde aheste
Bütün dünya kýnar amma, kudurmuþ gelmiyor yola
Dile gelir der Müslüman, burda Yahudi kafeste

Ne denli çýrpýnsan da boþ, saklandýðýn
herbir mekan
Her þey serih ve aþikâr, yazýlý hükümdür kurân
Bir yalan dünyada yaþar, hýrçýn, avare, þuursuz
Ýsrail denilen dabbe, gün gelir yýkýlýr inan
Bilir akýbeti elbet,, korkudan olur huzursuz

Böyle onurlu davada, sessiz kalan muslumanlar
Payýmýza düþen hisse, çekilmiyor beden kanar
Ýki günlük dünya için gaflet uykusuna daldýk
Gönlümüze düþen keder, çekilmiyor Gazze yanar
Silkelen desen nafile, inançsýzlýk baþ belasý
Özümüzü kaybettikçe, olduk yokluk müptelasý
Sosyal Medyada Paylaşın: