Hayatın hacizli ömrün kördüğüm

Aklým çek git diyor, yedin kafayý
Sen nesin, sen kimsin anlayamadým
Kendine çektirdin türlü cefayý
Ben de þaþtým seni tanýyamadým

Mantýðým diyor ki, hayatýn yanlýþ
Ýyiyi kötüyü ayýramadýn
Gönlün bahar umar, yaþadýðýn kýþ
Verdin hep, kimseyi doyuramadýn

Sabrým der ki, derya idim, dað idim
Tükettin, ben bile dayanamadým
Yeter artýk, bitti bende kredin
Bilesin ki, iflas ettik be kadýn

Ruhum der ki, kývranýp duruyorum
Katilimsin, sayende eriyorum
Son umutla son kez çýrpýnýyorum
Hep uyuttun beni, artýk uyandým

Ne akýl ne mantýk, ne sabýr kaldý
Ruhun esir, zindanlarda daraldý
Bedenin pes etti kendini saldý
Biz ölürken, sen sözde yaþayandýn

Hayatýn hacizli ömrün kördüðüm
Bu gidiþ hayrýna deðil gördüðüm
Musalla taþýna uzandýðýn gün
Anlarsýn ki, biz de, sen de kurbandýn

Akýl mantýk sabýr ruh ve de beden
Haykýrýp duruyor hepsi içimden
-Olmadýk þeylerle nasýl ve neden
Hepimizi birden boþa harcadýn?
Suzan Alptekin
Sosyal Medyada Paylaşın: