Bir kýrýk -kalp atýþýyla- Vurdular ebâbili Tam gözünün ferinden. Buruþtu gök, Yer yarýldi, Dað sarsildi yerinden Yeksân olunca þehir; Ýblis þaþýp titredi, Ýblis oldu lal... Korktu kendi ser’inden " Ben bile ürktüm " dedi "Ebabili vurandan, ve bir can kýrýðýyla, Koca þehri yýkandan. Eðer bu provaysa Ne gördüm böyle tufan, Ne de böyle Ýzmihlâl...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dengî Naz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.