Güneşin Şafağında

Kýþtan bir kar yaðmýþtýr, her yer bembeyaz,
Buz tutmuþ toprak, sessiz bir yorgan misali.
Ama bilir toprak, bu uyku geçicidir,
Nisan gelir, Mayýs uzanýr,
Ve güneþ dokunur beyazýn yüreðine...

Iþýk vurur karlara, berrak ve saf,
Her zerre parlar, bir ayna gibi.
Bir an gelir, beyaz yerini býrakýr,
Kýrmýzý, kahverengi, siyah topraða.
Parça parça döner hayata,
Sanki uyuyan bir rüya uyanýr...

O anda baþlar eriyen karlarýn çaðlamasý,
Topraktan gökyüzüne yükselen bir buhar,
Gizlice sýmsýcak bir sis sarar etrafý,
Bir masalýn ortasýnda gibi,
Kendi varlýðýný hissedersin...

Bedenindeki buzlar,
Yavaþ yavaþ çözülür,
Kýrýk düþünceler,
Saklý duygular,
Donmuþ hatýralar
Bir bir yüzeye çýkar...

Gözlerin ufka takýlýr,
O ufuk, sonsuz bir davet gibi.
Bir çaðrý, bir umut,
Iþýða koþmaya zorlar seni.
Ve o ýþýk,
Yüreðini doldurur,
Berrak bir aydýnlýk sarar ruhunu...

Güneþ, her damlayý kutsar,
Eriyen kar,
Topraða sevgiyle dokunur.
Birlikte bir þarký söylerler,
Hayata yeniden doðuþun þarkýsýný.

Isý yükselir, ýþýk çoðalýr,
Toprak dirilir,
Her zerresi nefes alýr,
Ve sen,
Bu diriliþin bir parçasý olursun...

Hatýralarýn yüzünde dans eder,
Gülen çocuklar,
Koþan rüzgarlar,
Ve eski bir yaz gecesinin kokusu,
Her biri gelir,
Bir tebessüm býrakýr dudaklarýnda...

Ama o hatýralar yetmez sana,
Daha fazlasýný istersin,
Bugün yazýlacak,
Daha güzel sayfalar olmalý.
Ve güneþin ýþýltýsýyla,
Ýçindeki kýþ erir...

Ufka bakarsýn,
O aydýnlýk seni çaðýrýr.
Bir adým atarsýn,
Sonra bir adým daha.
Ve o ýþýk,
Kendi içindeki karanlýðý boðar...

Bugün,
Güneþle yenilenme günüdür,
Bir baharýn nefesini hissettiðin,
Ve hayata sýmsýcak bir selam verdiðin gün.
O berraklýk,
Sadece gökyüzünde deðil,
Yüreðindedir artýk...

Topraktan yükselen o sýcak buhar,
Bir duanýn fýsýltýsý gibidir.
Ve sisin içindeki aydýnlýk,
Yeniden baþlayan bir hikayeyi fýsýldar...

Bugün, o hikayenin ilk sayfasý,
Gözyaþýyla deðil,
Sevinçle yazýlýr.
Ve her adým,
Yeni bir umut taþýr...

Bir gülüþ ekersin yüreðine,
Bir tebessüm ufka.
Ve bilirsin,
Bugün,
Dünya yeniden senindir...

Güneþ, her sabah doðar,
Ama bugün baþka doðmuþtur.
Bugün onun ýþýðý,
Ruhunun derinliklerine sýzar...

Her bir ýþýk huzmesi,
Bir düþünceye dokunur.
Ve sen,
Hayatýn sýrrýný hissedersin...

Toprak, kýþtan sonra dirilir,
Peki ya insan?
Bugün öðrenirsin,
Ýnsan da dirilir.
Bir güneþle,
Bir umutla,
Bir sevgiyle.

Bugün,
Berrak bir güneþle baþladýðýn gün,
Yarýnlara bir ýþýk taþýr.
Ve sen,
Bu ýþýðýn yolcusu,
Hayatýn kendi þiiri olursun.

Güneþin berraklýðý,
Sadece karý eritmez,
Kalpleri de ýsýtýr.
Ve o kalp,
Bugün yeniden doðar.

Bu þiir,
Bir bahar sabahýnýn fýsýltýsýdýr,
Bir insanýn içindeki yenilenmenin þarkýsý.
Ve o þarký,
Senin þarkýndýr...

Erol Kekeç/22.11.2024/Namazgah/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: