Yaðmuru biriktirip göz pýnarlarýmda
Bir kaç damlanýn sözünü yutkunuþlarýmla uluyorum
Umutsuzca ciðerimin dibinde biriktirdiðim karanlýklarý
Kussam gece geceliðini çýkarýr
Çýrýlçýplak kaçardý zamansýz günlere
Bir gece eksilirdi
Bir de gecenin doðuramadýðý gün
Yarýn cepten leblebi gibi kuþlara saçýlan
Dün ise ýslak tekerlerimden cama sýçrayýp
Silgeçlerimle silinip durandý
Ezberinde kalýrken ömrümün izledikleri
Ezberimde kaldý yaþayamadýklarým
Noktadan sonra kuz geliyordu
Virgül virgül nefesimi duraksatarak
Seksenli yýllardan önce
yakaladýðým mutluluk ve huzuru
2050’ler sonrasýnda yeniden yakalayacaktým
O kadar emindim artýk
Zaman beni dýþýna tükürdüðü zamandaydý
Bu muhteþem ikili
Ne kalmýþtý ki þunun þurasýnda deyip
Boþ olaný boþa vermiþtim artýk
Her gece dert gecesiydi
Her gece hasretin düðününde
Özlem horon tepiyordu
Bir türlü kýnasý yakýlmýyordu avuçlarýn
Yanaklarýmda kirli sakal bir keder kalsa da
Çoktan sakal týraþý yapýlmýþtý hüznün
Ustura vaktinde þafaktan kýzýlý aðdalarken
Gördüm kýl köklerinin içime batýþýný
Dedim ki
Kendi kendime
Kendi kendime....
Kudümsüz kuz
Senin içinde
Vazgeç
.Kuz’gun,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.