Yorgun nöbetçi şairler

þair,ne yazarsa içinde kalanlarý döküyordur,
ya öldürüyordur gideni satýrlara
ya yazdýkça dönüyordur,en baþa.

umutlarýný çalanlara sitem ediyordur,
kýrgýnlýklarýný üzüntülerini eritiyordur bir kalemin mavisiyle.

her gidenin yüklerini taþýyan emekçidir onlar,
yazdýklarý her mýsra,baðýra baðýra konuþuyordur içinden.

okunan her cümlede,okuyan bulur kendini.
mutlaka ya yol olur,ya mutluluk getirir hiç bilmediði insanlara.

suskun baðýrýrlar kimse duymaz,bütün gecelerin
yorgun nöbetçisi þairlerdir.

sessizliðe gömülmüþ rüyalara dalmýþ kaç insanýn tercümanlarýdýr.

deðeri olmayan ve yanlýz sevgiye ve insanlara araladýðý tüm kapýlarýn dýþarýda kalaný yine þairlerdir.

uslanmaz,ders almaz yinede sevenlerdir sýnýfta kalanlar.

hep tek ayak üstü býrakýlan huysuz,aksi görünümlü ama öyle olmayan ,
suskun suçsuzlardýr onlar ...
Sosyal Medyada Paylaşın: