Anlaþýlmayý mý Ýstemiyor muydun O sonsuz sevgin Yüreðin
Daha ne Diyebilirim ki Anlaman için
Neyin halvetiydi Vaktin inzivasý Kendini Mabede gömüþlerin Bilmiyorum ki
Bu kadar kapalý portlarýn Týkalý patika yollarýn Bir ýþýk hüzmesi Bir nefes adýmý Kendine çok gören Ýzlerin, ederlerin Tüm renkleri tutan Rengi zeminin O sakinleþmek istemeyen Vakitlerde kayboluþlarýn Hiçlik uðruna Yanýp yanýp Küllerden kül oluþlarýn
Niye bu kadar zordu Senin kendine, kendini Söz bileyememen Kimbilir hangi zamanda Esir, köle ettiðince Boynu bükük hikayeni
Niye bu kadar zorlardýn ki O kesik soluðunu O keskin bakýþlarýný Kaçýrmak, hatýrlatmamak için Daha da Çekildikçe çekilen Örtündükce örtünen O ara yüzlerinde O çatlak zeminlerinde
Anlam vermek Gibi bir çaban da yok muydu Oysa ne çok bulurdum Bendeki seni Yüreðimdeki sesini
O her kabuðun altýna Saklandýkça dalan bakýþýn Daha da derinleþen Bir umutla belki Ve tam kaþýnýr gibi Olduðunda kandýran Bir geri , bir yalpa adým atan O meçhul duruþlarýn O her uçuruma, her gölgeye Sýnýrlara yaklaþtýðýnda Dona kalan O her kýyýya vurduðunda Ters köþe yapan Mizaçlarýn
Bir anlamý olmalýydý Dedim Bir an Anlayamamak Mýydý Seni seçebilme ihtimalin Anlayamayýþýna mýydý Bu deli kürek Kulaç kulaç Yamaç yamaç Gelgitlemek
Oysa o kala kaldýðýn Býraktýðýn Ve bulduðun Hiç baþlayamadýðýn Yerde
Sonsuz Sessiz ve Ses …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.