geceydi ve yalnýzdýlar
bir süvari inat etmiþ
dünyayý kurtarmadan evvel
dünyanýn bir ucundaki soluk yüzlü evi kurtaralým gelin
sevemediklerimizi sevmeyi deneyelim, gelin
içimizi kuþatan yoksulluðun askerlerini daðýtalým, gelin
diyordu
bize düþen yanmaktýr diyordu,
düþen sevdalarýmýza yanmak...
kaybettiklerimiz için arþivlere koþalým gelin,
gelin yolumuza savrulan karlar
tütmeyen bacalarý yakmadan varalým, yetiþelim,
diyordu
dize dize akan güzellikler
dua dua çoðalýp secdelere dursun, gelin, diyordu
hasat zamaný bugün
civanmertlik öldü mü
belalarý def edeni unuttunuz mu
tül kadar hafif bir gülümsemeniz de yeter
yeter ki gelin
diyordu
sahip olduklarýnýzdan birer çift de mi yok vermeye
ne kutlu kelimeler söylemiþti þu süvari
ne kutlu kelimeler…
koþtular koþmasýný bilenler çaðrýya
anne, ekmek var kapýmýzda diye
þeydalandý çocuk
ekmek daha sýcacýk anne …diye
haykýrdý
karanlýða çýkan kapýlar açýldý birer birer
lambalar yandý ürkek ürkek...
geceydi ve artýk yalnýz deðildiler
sesi gümüþ temrenli bir ok olup çocuðun
aðdý yedi kat göklere
razý Olan
razý oldu
ayaza kesen karanlýklarda
meþakkatli yolun faili meçhul anýlarýyla
bir süvari uðrayýnca mahalleye kapý kapý
hane hane sevinçlerle aydýnlandý yüzleri kimsesizlerin
seccadeler yeþille tanýþtý
ve aðrýlara þifalar karýþtý
ta fecir vaktine dek
süvariler geldikçe geldiler üçer, beþer
sonra geldikçe geldiler
kiminin verilmiþ sadakasý oldu
kiminin bir gülümsemeydi ancak verebildiði
gece bir tüy kadar hafifti
karanlýk güne ermeden,
her yer süvarilerle doldu
razý Olan
razý oldu
redfer