Sevmekten yorulduðum kadar beklemekten yorulmadým beklemekten yorulduðum kadar sevmekten yorulmadým bana darýlan çok oldu ama ben kimseye darýlamadým akar suyun baþýnda susuzum kuþ tüyü yastýkta uykusuzum yokluðun içinde var olma gayretim varlýðýn içinde yokum cevapsýz sorular boðuyor adeta bir lokma yemeden tokum
Kaç hayat yaþadým bilmiyorum sanki birkaç kiþi yaþýyor içimde bazen annem oluyorum bazen ablam bazen hiç tanýmadýðým biri empati yorgunuyum isterdim ki vurdumduymaz olaydým serseri vurmadan duyar görmeden anlar gülmeden aðlar olmuþum bir kendi hayatýmý yaþamamýþým galiba yeni yeni anlýyorum döküyorum döküyorum biriktirdiklerimi bir gün bir gün diyerek eskitmeden sakladýklarýmý kullanmadan taþýyýp durduklarýmý
Kendimi unuttuðum günü hatýrlamak için daðýtýyorum evimi ne varsa kýyýda köþede elden geçirilmeli es geçmemeli komþularda sesler yükseliyor yine kendimi kaybediyorum býraktým düþünmeyi ve þimdi sadece onlar için dua ediyorum
Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülhan Çeliktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.