Ne güzel þey aþka varmak, sevilerek aþk yaþamak Ne güzel þey vuslat için, umut ýþýðý taþýmak Yârin uðruna ýslandým en yaðmursuz havalarda Ne zor þey, kabuk baðlamýþ kalp yarasýný kaþýmak
Aklýma düþünce canan o an heyecan kesildim Sevda yarýnsýz olunca utancýmdan kan kesildim Beklenmeyen bir ayrýlýk söndürdü gönül nurumu Güneþ battý, ay doðmadý, her gece zindan kesildim
Ayný kalpte birleþtirir kuzey ile güneyini Seven insan baðýþlýyor görse bile heyheyini Diliyle kalbini kýrsa, gönül verdiðin insana Kýrýlmazsýn, darýlmazsýn, hoþ görürsün her þeyini
Sonrasý belki kördüðüm, çözülmeyen bir bilmece Ne gündüzün umut verir ne de unutturdu gece Duygularým darmadaðýn, sözcükler perme periþan Aþkla örülmüþ þiirler dökülüyor hece hece
Hasretinin ateþinde yana yana kül olsa can Aþkýn ardýndan koþuyor gönül denilen afacan Kimi muradýna erer, kimi yâre hasret gider Vuslat mümkün olmasa da sevmek ayrý bir heyecan
21.11.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.