DİYEN OLMADI, ISSIZ KÖY

Dolanýp vardým bir diyara.
Selam verdimde, alan olmadý.
Aðasý, marabasý, hepsi bir arada.
Herkes susmuþ, hatýr soran olmadý.

Ne iþ, güç vardý, nede telaþý.
Ne sofrasý vardý, nede aþý.
Kimse bakmadý, kalkmadý kaþý.
Ses verip, yüzüme bakan olmadý.

Ana baba diyerek seslendim de..
Emmi, dayý, diye yaslandým da..
Hüzün çöktüm duvara yaslandým da
Hoþgeldin, nasýlsýn? diyen olmadý.

Evleri daracýk, bir göz oda.
Herkes kefenli, buymuþ moda.
Bir sancý oturdu baðrýma.
Otur nefeslen, diyen olmadý.

Baðlarý bozulmuþ, hozan her yaný.
Dökülmüþ yapraklar, kuru topraðý.
Titredi dudaðým gözlerim çaðladý..
Aðlama deyip, silen olmadý.

Bir derin sessizlik çökmüþ bu yere.
Kimi genç, kimi yaþlý herbiri bi yerde.
Deva olsa bulunurdu elbet bu dertde.
Erin sonun budur, diyen olmadý.

Garip Þenol bu köy herkesin duraðý
Az yaþa çok yaþa, nasipse sýla topraðý
Sararýp dökülecek gençlik yapraðý.
Yoruldun yeter, dinlen diyen olmadý
21.11.24

Sosyal Medyada Paylaşın: