Yalnızlık

Ben býraktýðýn gibi deðilim artýk
Ölüm icabý yaþýyorum alným açýk
Evim, odam, kalbim, kafam daðýnýk
Böylesi daha güzel, biz hiç toplanmadýk
Ahh yalnýzlýk!
Neredesin çýk gel artýk...
Kalabalýk içinde görünmez gibiyim
Geceleri iple çekiyorum
Ansýzýn gelip giriver koynuma diye
Fakat yoksun
Gelmedin...

Oysa ben istemeden gelmiþtin
Bir keresinde
Hatýrlýyor musun?
Güneþ uykuya çekilince
Dalgalar hýrçýnlaþýyordu.
Kimsecikler görmesin diye
Hünerini geceye saklýyordu.
Oturup dinlerken kayanýn çýðlýklarýný
Ay sinsice gülümsedi bana.
Deniz ayýn ýþýðýyla dans etti sonra
Baktým saðýma soluma
Sen geldin yalnýzlýk yanýma...

Ne güzel kokun vardý öyle
Nefes alýp, vermek istemedim seni hissedince
Kapattým gözlerimi huzur çektim içime
Bunca zaman arzuladýðým senmiþsin meðerse
Usulca sokuldun içime
Fýsýldadýn kulaðýma
Bak þu denize! Dedin
Deniz geceye saklar kendini
Dalgalarýný o zaman özgür býrakýr
Bir baþka arzuyla çarpar dalga kayalara
Gündüzün gösterisi bitmiþtir çünkü
Ay eþlik eder denizin coþmasýna
Bu saatte yalnýzlýk içen gelir buraya.
Bundandýr kayanýn çýðlýðý
Hisset!...
O çýðlýk ki huzurun okþamasý
Sanma ki caný yandýðýndan
Gündüzün rolü bitmiþtir artýk
Özgürce çýðlýk çýðlýða haykýrmalý
Kimseler engel olmamalý...

Yorgun ruhuma ne iyi geldin yalnýzlýk
Her zerrem tutuldu her zerrene...
Kapým açýk giriyorum yataðýma
Ey yalnýzlýk! Gel artýk yamacýma
Sana ihtiyacým var anlasana...
Sosyal Medyada Paylaşın: