ŞİİR MEVSİMİ

Þimdi bu mevsim penceremde tüneyen
Bir þiir mevsimi... bir de þarký zamaný
Gözlerimde sarhoþ bir akþam
Mevsim sarhoþluðunca aðlamaklý
Bir duman perdesi çekilmekte günün bitiþine
Sonra yaðmurlar vuruyor pencereme
Ardýndan kopkoyu bir karanlýk çökerken
Aðlarým yalnýzlýðýma ve sensizliðime...

Þiir mevsimi renklenirken
Tabiatýn en güzel resmi dans eder gözlerimde
Kaderimi tesadüflere baðlýyorum yine
Çatlak aynalarda gülümsüyor þiir mevsimi
Ümitlerim dirilip dirilip sonra soluyor
Baharlar gözlerinde mi tutuklu, gelmiyor
Üþümeler içinde yüreðim
Neden hala ýsýnamýyor gecelerde?..

Bu gün yaðmurun sesiyle daldým derinlere
Þiir mevsimi de olsa zamanlar
Gözlerim þaþýlaþacak uzaklara bakmaktan
Adýmlarým yorgun düþüyor aþýndýrmaktan sokaklarý
Buðulu camlardan bakarken sokak lambalarýna
Camlardaki buðularda kalacak özlemlerim
Sýrýlsýklam mektuplar ellerimde
Resimler ahýmla yýrtýlacak paramparça
Yýkýlacak hayaller þatosu her aðlayýþýmda!

Sen
Nereden... hangi zaman geleceksin
Yetmiyor mu bana bu bekleyiþ, bu özlem
Bekleyiþlerim bitmeyecek mi
Delicesine yaðan yaðmurlu þu günde
Ayrýlýk paslý bir ortaçað kamasý gibi
Saplandý tam böðrüme !
Gözlerim, aðlayýþlarm, umutlarým
Merhametsiz zindanlarda zincire vurulu...

.... Ben aðlýyorsam eðer
Þiir mevsimini düþürmek için gözyaþý denizine
Cemreler gibi...
Ahh! ne halde olduðumu bilebilseydin
Gözyaþlarýmdan kanlý denizler yarattýðýmý
Senin için nehirler gibi taþtýðýmý...

Günay Koçak

21.11. 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: