Adem ile Havva

Adem ile Havva

Bir düþ ile baþladý ilk kývýlcým,
Kainatýn sessizliðinde bir adým.
Adem’in elleri toprakla buluþtu,
Havva’nýn gözlerinde cennet tutuþtu.

Bir nefes, bir ruh, bir ilk bakýþ,
Doðanýn özünden gelen bir akýþ.
Yapraklarýn fýsýltýsýnda sýr saklý,
Sevgiyle kuruldu bu dünya takvimi.

Ýlk bahçede yürüdüler el ele,
Cennetin huzuru döküldü yüreklere.
Bir meyve, bir yasak, bir seçim,
Kaderin dokusunda açýldý bir pencere, bir geçim.

Adem topraðý ekti, rüzgarý dinledi,
Havva dünyayý sevdi, yýldýzlarý izledi.
Günah dediler, ama onlar insandý,
Hata da sevda da onlarla baþladý.

Ve dünya döndü, zaman aktý,
Her insan yüreðinde Adem’i sakladý.
Havva’nýn gözyaþlarý yaðmura dönüþtü,
Hayat, o ilk bahçeden sonsuzluða yürüdü.
Sosyal Medyada Paylaşın: