Doğaana

Doðaana

Güneþin ilk ýþýklarý dokunur yapraklara,
Toprak uyanýr usulca, rüzgârla sarmaþ dolaþ.
Daðlarýn gölgesiyle serinler vadiler,
Her nefes bir hikâye, her dal bir sýrdaþ.

Gökyüzü sonsuz bir tuval, yýldýzlarla boyanýr,
Ay gecenin kalbinde sessizce dolanýr.
Derin bir nefes alýr doða, ýrmaklar mýrýldanýr,
Kuþlarýn kanadýnda bir sevda taþýnýr.

Çiçeðin kokusunda bin yýllýk bir hatýra,
Kökleri tarihe uzanýr sessizce aðaçlar.
Doðaana, þefkatle sarar bizi baðrýna,
Þehirlerden kaçan ruhlara yuva sunar.

Duyuyor musun? Fýsýldar yapraklar,
"Ben buradayým," der, "her zaman ve sonsuza."
Doðaana, sonsuz bir ana,
Bizimle var, bizle bir olur her anda.
Sosyal Medyada Paylaşın: