Obsesif Kompulsif

Hayallerim, zamanýn önünde yere iki büklüm diz mi çöktünüz
mini mini umutlarým, daha doðamadan yüreðime gömüldünüz
hep bitmeyen tükenmeyen sorular ülkesinde sarhoþ gezginim
bir meçhul menzile varmak için ölesiye yorgunum ve bezginim

ipe sapa gelmez düþüncelerim bana ait olamadan geçip gittiniz...

Gel ne olursun bari ellerimden tut sarý saçlý mavi gözlü çocuðum
çok güç oldu kendimden kendimi var iken yok ettiðim bu doðum
sanki birileri tanýyor gibi azýcýk lakin ekserisi için zaten hiç yokum
kalmayacak hafýzalarda gidince geride býraktýðým nefesim ve kokum...

Dizimdeki sýyrýklarý öpüyorum geçiyorum acýlarýn içinden sabaha
biliyorum sayýlý güneþleri beklerken býkýp usanacak yorulacaðým
örümceðin aðýna yakalanmýþ sinektir aklým fikrime danýþacaðým
gün gelecek bedensiz bir alemde bambaþka bir hayata alýþacaðým...

Obsesif kompulsiftir sevgiye doyamadan büyütülen bütün çocuklar
ne yapýp ederlerse etsinler kaybettikleri bir þeyi her yerde arar dururlar
her þeyden sorumlu tutarlar kendilerini hem de her þeyden içten içe
bir de suçlu hisseder kendisini insanlarýn arasýnda ezilip çiðnendikçe...

Þimdi ben de hatýralarýn içinde solup gitmiþ eskimiþ bir hatýrayým
isterim ki mümkün olsun ziyan olmuþ zamanýmý mazimden geri alayým
o düþtüðüm hatalarýn hiçbirine düþmeden doðru yolda sabit kalayým
annemden doðduðum ilk günkü kadar saf tertemiz masum olayým...




Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: