ASILIYORUM İPTE ÇÜRÜYEN MEYVELER GİBİ

Her sabah ezan okunur.
Bak asmalar dua ya durdu derdi annem

Benim düþüncelerim kýsýrlaþýrdý þehrin
Labirent sokaklarýnda

Acýlarýn desteklediði kara günlerim saçlarýmda
Beyazlarken

Þimdi suçsuz diyorlar uðranlar da çürüyen meyvelere
Meyveler bahar serinliðinde
Ne yol deðiþti ne yolcu deðiþtirildi
Oysa ne karartýlmýþ geceler yaþadýk gün ýþýðýnda
Derinleþtirilmiþ zulmün yasallaþmýþ hali
Benim þahitliðimin hiç bir yasallýðý yok

Yüreði kirlimidir bütün ihbarcýlarýn
Yetim hakkýna elleri deðnekli

Evlerinde bütün perdeleri hünerli kývrýmlarý aðlýyor
Ay geceye yanýyor güneþ gündüze kanýyor
Sokaklar çiziyorum isimsiz ve kimsesiz

Gülüþü deðiþmiyor çocuklarýn hep ayný
Oyunlarý deðiþmez kaðýttan dýr toplarý
bunlarý düþünmek bile suç sayýlýr

Çaresizliðin sessizliði durak olmuþ yaþlý yüreklerde
Emekleri ölüm kuyruðu

Kader nedense umutla yaþatýr avam tabakasýnda
Aklýmdaki bütün yollar bir kitabýn son satýrlarý
Bir ömrü denedim bir gecede yeniden

Sabahýn ezan okunan saatlerinde uykusuzum
Rüzgar vuruyor uðranlar da çürüyen meyvelere

Duvardaki asmalar dua ya durdu
Annemin kalbi Yasin okuyor

Asýlýyorum ipte çürüyen meyveler gibi
Bu þehir nerde, neden karanlýk anne

15.10.2008
SOKAK ÞAÝRÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: