Ne kaldı yaşatmadığın

Gönlümü bir kaðýt gibi buruþturup atan,

þu kara sevdan.

Umursamýyor geçmeyen geceleri,

suskun gündüzleri.

Ilýk nefesinin dokunuþu,

hala dudaklarýmda bir ateþ.

Dað baþý mý,

terkedilmiþ bir köy mü?

Hiç aranmayacaðým

küçük bir ada mý?

Kaldýr gözlerimdeki parmaklýklarý,

artýk ben gideyim.

Ýstemsiz en derinlerden gelen,

iki damla gözyaþý.

Sildi gözlerimdeki parmaklýklarý.

Ne kaldý yaþatmadýðýn?

Hüznün her türlüsü...

Kaldýr gönlümdeki prangalarý,

artýk ben gideyim.

Cahit Fýkýrkoca
16.11.2024, Ankara






Sosyal Medyada Paylaşın: