Diyarbakır'ı Özledim
Sabahýn beþinde taze tatlý var diyen çocuklarýn seslerini
Ev tüpü satan mahalle mahalle dolaþan seyyar satýcýlarýný
Ofis daðkapý huzurevleri diyen simsarlarýn sesleri ile uyanmak
Fýrýnda yeni çýkmýþ sýcacýk mis gibi kokan ekmelerini özledim
Komþularýmýzýn hiç kitlenmeyen sürekli açýk kapýlarýný
Gelen misafirlere baþým gözüm üstüne demelerini
Salonun orta yerinde uzunca kurulan yer sofrasýna sýkýþarak oturduðumuz
Tadýna doyamadýðýmýz kibe mumbarý komþularýmýzla paylaþmayý özledim
Diyarbakýr insanlarýnýn mert delikanlý olmalarý
Verdikleri sözlerin arkasýnda olduðu yerine getirmeleri
Onlarýn sözleri bir senetten daha saðlam olduðu
O gururlu ve o onurlu insanlarý özledim
Tarih kokan Diyarbakýr surlarýný özerine çýkmayý
Dünya mirasý olan Hevsel bahçesinde oturur demlenmeyi
Sur içinin dar ve ýþýk alamayan sokaðýnda volta atmayý
Kervanlarýn geçtiði on gözlü köprüsünü özledim
Diyarbakýr insanlarýn gözleri karadýr
Gençleri deli doludur dostluklarý saðlam ölümünedir
Haksýzlýðý kabul etmez kimsenin önünde diz çökmez
Mazlumlarýn yanýnda yer alan eyvallahý olmayanlarý özledim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Veysel Sari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.