Ben Yoruldum Hayat

Neden bu kadar acýmasýz ve zalimsin hayat
Yaþadýðým sürece kimseye yok diyemediðimden
Ýyi niyetimi kullanarak beni hep üzmelerinden
Deðer verdikçe deðersizleþtiðimden yoruldum

Ýnsanlarýn beni en zayýf yerden sýnamasýndan
Yanlýþlarýný gördüðüm halde görmemezlikten geldiðim
Sürekli susup insanlýk bende kalsýn demekten
Yanlýþ ve doðrularý düþünmekten yoruldum

Bana çok iyi birisin demelerinden
Ayný hikayeleri dinlemekten usandým,
Yüreðimde yara açýp kaçmalarýndan
Kim için ne için bu kadar çektiðimden yoruldum

Herkese vakit ayýrýrken kendime ayýramadýðým
Ýnsanlarý hep mutlu etmek için uðraþtýðým
Hakkým olan kendi mutluluðumu unuttuðumdan
Yaþadýklarýmý yaþayamadýklarýmý içimde saklamaktan yoruldum

Hep aklýmdasýn hep kalbimdesin diyenlerden
Beklentileri bittiðinde bir köþede unutulduðundan
Kurduðum hayallerin gerçekleþmemesinden
Sabýr sonu selamete çýkacaðýný günü beklemekten yoruldum

Ýnsanlara verdiðin deðeri hak etmediðinden
Aðýzý iyi laf yapan ancak içi boþ olan insanlarý çekmekten
Bu hayatta yenik düþüp aðlayan hep ben olmaktan
Durmak bilmeyen dertlerden çilelerden yoruldum

Sosyal Medyada Paylaşın: