Ey kasým
Yüzümü sýva çorak topraklaýnla
Hüznüm yaprak yaprak dökülsün avuçlarýna
Ben kendi lehçemde sana þiirler yazayým
Bahçemdeki koca kafalý ortancalar hâlâ inadýna gülümserken
Divan-ý aþk edebiyatýna þöyle bir göz atayým
Ey kasým
Beynimin bendeki beni unutmasýna izin verme
Hafýza kaydýmý tazelemek adýna
Biraz sinüs,kosünüs, tanjant,kotanjant
Biraz da bulmaca çözeyim
Ey kasým
Sararan evrene raðmen
Gökyüzüne uzanan penceremin önünde
Orta þekerli kahvemi yudumlarken
Þöyle bir ayaklarýmý uzatýp
Rengârenk balonlar uçurayým
Kimsesizler ülkesine
Ey kasým
Dünyanýn kasveti çökmüþ ütopyalara
Gördükleri yerde mutluluðu afaroz ediyorlar
" Ýnsan imalatý " diye yazýyorlar kan göllerine
Çocuk ve kadýn olmak en büyük suç
Güç artýk insanlýðý kaybedenlerin ellerinde
Ey Kasým
Gülümserken içimdeki kuþlarýn çýðýrýndan çýkmasý bundan
Affet beni
Yine anne sýzýmla beraber
Þiirsizim
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.