ZAMAN
Z A M A N
(zaman, zaman, birazcýk zaman)
Zaman dediðin nedir ki?
Her yere yetiþilir
Hiçbir þeye geç kalýnmaz ama
Çocuðum beni baðýþla
Dedem Rýza sen de baðýþla
Boynu bükük duruyorsam eðer
Ýçimden öyle geldiði için deðil
Ama hiç deðil
Ah güzel Irza Dedem benim
Ýnsan yaþadýðý yere benzer
O yerin suyuna, o yerin topraðýna benzer
Suyunda yüzen balýða
Topraðýný iten çiçeðe
Daðlarýnýn, tepelerinin dumanlý eðimine
Konya’nýn beyaz
Karapýnar’ýn kýrmýzý düzlüðüne benzer
Göðüne benzer ki gözyaþlarý mavidir
Denize benzer ki dalgalýdýr bakýþlarý
Evlerine, sokaklarýna, köþe baþlarýna
Öylesine benzer ki
Ve avlularýna
(Bir kuyu halkasýyla sýkýþtýrýlmýþtýr kalbi)
Ve sözlerine
(Yani bir cep aynasý alým-satýmýna belki)
Ve bir gün birinin adres sormasýna benzer
Sorarken sorarken
Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne
Camcýnýn cam kesmesine, dülgerin rende tutmasýna
Öyle bir cýgara yakýmýna,
birinin gazoz açmasýna
Minibüslerine, gecekondularýna
Hasretine, yalanýna benzer
Anýsý iþsizliktir
Acýsý bilincidir
Býçaðý gözyaþlarýdýr kurumakta olan
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye’ye Dedem Rýza.
Bir güzel kadeh tutuþun vardý eskiden
Dirseðin iskemleye dayalý
-- Bir vakitler gökyüzüne dayalý, derdim ben --
Cýgara paketinde yazýlar resimler
Resimler: cezaevleri
Resimler: özlem
Resimler: eskiden beri
Ve bir kaþýn yukarý kalkýk
Sevmen acele
Dostluðun çabuk
Bakýyorum da simdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.
Ve zaman dediðimiz nedir ki Irza Dedem?
Biz eskiden seninle
Ýstasyonlarý dolaþýrdýk bir bir
O zamanlar Malatya kokardý istasyonlar
Nazilli kokardý, Niðde kokardý
Kayseri ve Kemerhisar kokardý.
Ve yaðmurdan ýslandýkça Edirne postasý
Kýl gibi ince Ýstanbul yaðmurunun altýnda
Esmer bir kadýn sevmiþ gibi olurdun sen
Kadýnýn ütülü patiskalardan bir teni
Upuzun boynu
Kirpikleri
Ve sana @Riza Özkan
uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
Sofraný kurardý
Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardý
Cezaevlerine düþsen cýgaraný getirirdi
Çocuklar doðururdu
Ve o çocuklarýn dünyayý düzeltecek ellerini iþlerdi bir dantel gibi
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar...
Bilmezlikten gelme Dedem Rýza
Umudu dürt
Umutsuzluðu yatýþtýr
Diyeceðim þu ki
Yok olan bir þeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanýþlý ki þimdi
Hayalsiz yaþýyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadýnlar, erkekler
Trenler týklým týklým
Trenler cepheye giden trenler gibi
Ýþçiler
Almanya yolcusu iþçiler
Kadýnlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su þiþeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak aðaç gibi yanlýþ yerlere büyüyenler
Ah güzel Irza dedem benim
Gördün mü bak
Daðýlmýþ pazar yerlerine benziyor þimdi istasyonlar
Ve daðýlmýþ pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli deðil
Bir caz müziði gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kýsa
Ýþte o kadar.
Irza Dedem, güzelim, bir fular niye kanar
Diþ deðil, týrnak deðil, bir fular niye kanar
Fularýmda kan izleri.
Gürsel Özkan 15.11.2024 Bursa Nilüfer/BALKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.