Kapýlar açýlýr ve kapýlar kapanýr yüzümüze. Bir kapý sevdaysa, diðer kapý ihanettir. Heves de geçer bir gün, Yetmez olur insan insana, Zaman ilaç mýdýr, körük müdür yoksa sevdalara, Diye düþünür insan. Hayaller, istekler hep yönünü deðiþtirir. Kimse sevdiði o ilk gün gibi kalmaz.
Gideer... Gideer... Gider de gider…
Geride kalanlarý ise yaþanmýþlýklar götürür. Yýpranmýþ fotoðraflarýn arsýndan bakarsýn hayallere. Olmayacaðýný bile bile dilersin yine de mutlu sonu. Fakat her hikaye mutlu sonla bitmez, Ýnanmazsýn masallara da.
Bu yüzden midir ki, Bütün masallarýn kýrk gün kýrk gece düðün merasiminden hemen sonra bitmesi. Sonrasý yoktur o masallarýn. Devam etse, Neler olur kim bilir… Bittiðinin anlaþýldýðý gün, gitmeli bence. ’’Yoksa bu hamur daha çok su götürür!’’