Koca şehir Ankara!

Bu þehir de insan!
Derdinden ve kendinden, kaçamadýðýn anlar, olur bazen!
Tutulur kalýr, o an!
Bazen de umutlarýna tutunur kalýr!
Mahkum olur bu þehre!
Akþam olduðun da, gecelerinin bir yalnýzlýðý vardýr...
Bir çarþaf gibi örter karanlýk þehrin üstünü!
Nereden bakarsan bak!
Her yerden aynýdýr manzara!
Güneþ batar... Karanlýk çöker...
Akþam olur...
Uzaktan þöyle bir baktýðýn da....
Geceyle birlikte bütün sokaklar...
Ansýzýn siyaha boyanýr...
Þehrin, hem varlýðýný hem yokluðunu...
Hayel, mayal, gösterir, sokak lambalarý!
Ýþte, aynýdýr, ayrýlanlarla, þehirden geriye kalanlar!
Ey koca Ankara!
Beni, iþsizliðimle, deneme!
Nolur, açlýðýmla da sýnama beni!
Saten, ben dertliyim!
Hata yapmaya müsaitim!
Aþka, kapalý gönlüm!
Beni hep korkutur...
Bu koca þehir!
Ara sokaklarýndan çýkar, bütün kötülükler!
Meþur caddeleri ýþýl ýþýl!
Bu aþk çöplüðünde, çekilir, acý ve elemler...
Korkutuyor beni karanlýðýn bu yüzü!
Çoðu zaman, ürkekliðimi, bahanelere banarým!
Çunki, parasýzllýðým, tuzum, biberim olur yanlýzliðým!
Çoðu zaman alýr beni, uykularýmdan!
Bir elim de kadeh!
Diðer elim de, aðzýna kadar þarap dolu þiþe!
Doldururum kalbimi
Yarýsýný, o!
Yarýsýný da benle!
Masa üstüne yatýrýrým kayýktan tabaklara!
Bir elim de yaralý yüreðim!
Diðer, elim de küreðim!
Yavaþ yavaþ açýlýrým!
Gönlümün sevda denizi açýklarýna!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: