Saat beþe sekiz var. Saçlarýmdan dökülüyor zaman. Kirpiklerim batýyor geceye. Gözyaþýyla karýþýk bir intihar tasarýsý. Yeni, bilinmedik bir çýðlýða býrakýyor yerini.
Nereden çýktý þimdi bu özlem derken, Bu da yetmezmiþ gibi. Kâbus gibi. Koþuyor peþimden pusudaki. Sensizliðimi vuruyor yüzüme binlerce kez.
Yapmayýn! Caným çok yanýyor, Yapmayýn! Diyorum duyan olmuyor.
Alacakaranlýktý. Güneþ henüz doðmamýþtý Kanadý kökünden kýrýlmýþtý kuþlarýn. Uçamamaktan yorulmuþtu. Kendine sýðýnacak bir liman bulamamaktan Daha aðýr deðildi gece.
Ah gece! Kurt gibi bir yalnýzlýðý salýyor üzerime…
Saat beþe sekiz var. Ne korkunç bir saat. Gündüzün aydýnlýðýndan, Gecenin dinginliðinden uzak.
Gitmek ve kalmak arasýnda sýkýþmýþ. Birbirine mahkum akrep ile yelkovan gibi. Týpký benim gibi,