Aðlardý o, görmedim güldüðünü, Hep uzaklardan onu seyrederdim. Ne yapardý, görseydi üzüldüðümü, En az onun kadar da derbederdim.
Dertli dertliden habersiz alemde, Bilecek deðil, yazsa bir kalemde. Bu yüzden kalmaz kimse sað salimde, Düþündükçe kendimle harbederdim.
Katýlarak gülenler bile aðlar, Yer yerinden oynar geçen her çaðlar. Zülüm elimi, kolumu da baðlar, Allah için sevmesem kaybederdim.
Kafama takmam, ömrüm ziyan olsa, Damarýma basýp da kýyan olsa, Diliyle iyimserim diyen olsa, Sonsuza kadar inan, sabrederdim.
Saffet Kuramaz, 13.11.2024, Ankara
./.
Dert gelir de sende, biraz konaklar Katlanmasý zordur, yazý soðuklar Veren verdi derdi, olsun sabýrlar Ýnsanlýk iktizasý, budur Ey Âdem -------->deniz_tayanç1
Teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.