Yaþ aldý baþýný... Zaman gibi geçip gidiyor! Ne ardýna bakabiliyorsun! Ne de açtýðý yaralar iyileþiyor... Hele bir de... Öldürüyor beni sevdiðimin tavýrlarý... Öyle, vurdumduymaz! Öyle, vicdansýz! Öyle ukala ki... Hep bana eziyeti.. Ama, hayat su gibi akýp geçti! Bütün dertlerle, kederler sanki, beni seçti... Saç döküldü... Diþler çekildi... Bel büküldü... Dizler aðrýdan, romatizmaya çevrildi... Ayný acýlarý neden tekrar çektiriyorsun? Senden bir defa olsun, anlayýþ bekliyorum! Ama, sen yine de çekip gittin! Ne kadar uzaklaþabilirsin ki, kendinden beni? Artýk yorulmadýn mý, böyle davranmakta ? Býkýp usanmadan mý, hep ayný þeyleri yapmaktan? Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.