Cennet’e Uçtu (Ahıska Sürgünü)

Akþam özgürdük yatarken yataklarýmýza
Bomba sesleriyle açtýk gözlerimizi sabaha
Sonra kapýda on on beþ gölge belirdi
Kapýyý týklatmaksýzýn daldýlar içeri
Ne oldu diye sormaya vakit kalmadý
Baþladýlar tekme tokat dalmaya
Yarý çýplak yarý giyinik çýkardýlar evden
Bindirdiler bir kamyonun kasasýna
On beþ yirmi dakika kadar yol gittik
Kamyonu durdurup bizi indirdiler
Bir kadýn bir erkek þeklinde sýraya dizdiler
Saðýmdaki kadýna baktým çýkaramadým
Gariban sanýrým komþu köydendi
Solumdaki kadýný çok iyi tanýyordum
Zira o benim annemdi
Ne olacak diye endiþeyle beklerken
Tutup kolumuzdan vagonlara teptiler
Günlerce yol gittik durmadan duraklamadan
Ne bir yudum su verdiler
Ne de bir lokma aþ
Bir ara baktým elbisem kýzýla boyandý
Meðer göðsüme dayanan anam
Yaþ yerine kan aðlamýþtý
Hoþ diðerleri de farklý sayýlmazdý
Halimiz içler acýsýydý
Bir tarafta açlýk susuzluk
Bir tarafta günlerce süren uykusuzluk
Bir tarafta aklýný yitirenler
Bir tarafta durmadan dua edenler
Bir tarafta son nefeslerini verenler
En acýsý ise bunlara þahit olmaktý
Herkesi býraktým kendimi unuttum
Anama sýmsýký sarýldým
Sonra bir ses duydum derinlerden gelen
Baktým ki anam dudaklarýný oynatýyor
Ýyice yanaþtým ve dinledim,
Duyduðum ses: Kelime-i Þehadet’ti
Anam giderken Hakk’a
Eþlik ediyordum ona
Ne mutluydu ki Anama
Son cümlesi Kelime-i Þehadet oldu
Esir yaþamakatansa
Þehid olarak Cennet’e uçtu!


Yusuf Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: