Vicdansızlık çağı

Bir varmýþ bir yokmuþ
iki uçmuþ üç kaçmýþ
hýzlý tren metro uçak
boynuz geçerken baþý
her köþe baþýnda tuzak...

Bir varken iki de varmýþ
üç koþmuþ yetiþememiþ
bi türlü dördün peþinden
beþin kat ettiði mesafe
bir arpa boyu kadarmýþ...

Acýmazlýk öðreti olmuþ
merhamet çiçeði solmuþ
analar saçýný baþýný yolmuþ
vicdansýzlýk çaðý gelip çatmýþ
gerçek masalý kavuracakmýþ...

Acýmamalýymýþýz hiç kimseye
kim oluyormuþuz da acýyormuþuz
kendimizi Allah’ýn yerine mi koyuyormuþuz
hayýr hayýr öyle deðil o, ben bir insaným
Allah’ýn ruhundan üflediði garip bir caným...

Ýþte böyle bir çaðdýr ne yazýk yaþadýðýmýz
artýk acýmayacak mý birbirine oðlumuz kýzýmýz
bu dünyanýn her bir ucunda bir insan aðlýyorsa
benim de gözlerim buðulanýp yaþarmayacak mý
acý çekenleri görüp de kalbim burkulmayacak mý...

Vicdansýzlýk çaðý geldi masallar hikayeler çaðý bitti
gönlü güzel kalbi güzel dili güzel insanlar nereye gitti
öyle bir aðlayacaðým ki þimdi caddeleri evleri su basacak
çýðlýklarýmý duyan fareler kendilerini kuyruklarýndan asacak
bir haykýrayým da görün acýmak nasýl olurmuþ ey duyarsýz insanlar!

Dünya bile hýçkýrýklarýma dayanamayýp baðrýndaki ölülerini kusacak...




Gülhan Çeliktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: