Dertleşme

Farkettim ki hayattan bir tat almýyorum artýk...
Dýþarýya her çýkýþýmda yüzümde gülümseyen bir maske
Vurdum duymaz tavýrlar sergiliyorum her zaman
Umurumda olmaz sanki ,dünya gözümün önünde yansa ...

Haksýzlýða tahammülüm yok ,en çok haksýzlýða ben uðramýþ olsam da...
Etrafýmda her daim gülen yüzler dostunum arkadaþýným diyen sözler var
Ama böyle bir ortamda bile yalnýz hissetmek , hepsinin yalan olduðunu bilmek ...
Ve bilsen de onlara gülebilmek insaný çok yoruyor .
Ýnsaný yoruyor yüzüne gülenlerin sýrtýný döndüðünde vuracaklarýný bilmek
Yoruyor her düþtüðünde tek baþýna kalkmak zorunda olmak

Dizilerde bile en güçlü karakteri ardýnda destekleyenler varken
Hayatta tek baþýna dimdik , onca darbeye raðmen
Onca sahte yüze onca iki yüzlüye raðmen ayakta kalmak zor...
Aslýnda sevmem dizi izlemeyi ama , hep o destekleyenlere imrendiðim için bakarým
Ýnsan sahip olamadýklarýna imrenir ya ...

Beni hiç destekleyen olmadý bu güne kadar
Kimse arkamdan övgüler yaðdýrmadý samimice
Kimse yüzüme diyemedi arkamdan ettiði sözleri
Gözlerimin için baka baka kandýrmaya çalýþtýlar beni
Ve ben öyle olduðunu bile bile inanmýþ gibi davrandým hep
Sýrf sevdiklerim deðer verdiklerim inandý sanýp mutlu olsunlar diye ...

Daha ömür teknem su almadan ne kadar ilerler bilemem
Ama kaybedilince bilinirmiþ ya bazý þeylerin deðeri
Belki benimde deðerim bilinir uyanmakmak üzere yumarsam gözlerimi...
Bir umut ... Ýþte öyle ...

11.11.2024 BaRuT

Sosyal Medyada Paylaşın: