Zamanın Fısıltısı
TİLHABEŞLİ FİLOZOF

Zamanın Fısıltısı

Ya�ayan �l� m�y�m, sorar�m kendi kendime,
Zaman ge�mi� �st�mden, kim haber verdi gidi�ini?
Sessiz ak�p giderken, ince ince i�lenirken y�re�e,
Kim b�rakt� izini, kim seyretti bu alemi derin bir nefeste?

Hayk�r�n kula��ma, unutmu�ken hat�rlamay�,
�m�r dendi�ine ne �abuk aldanm��m sarho� r�zg�rlarda,
Y�llar koca bir r�ya gibi kay�p gitmi� avu�lardan,
Hangi an kalm�� elimde, hangi sevda s�zlam�� sessiz bir yakar��ta?

Duygusuz ge�en zaman m� su�lu, yoksa ben mi,
Bir mevsimden di�erine savrulmu�, bir yaprak gibi kuru mu?
Nas�l ge�ti bu anlar, kim f�s�ldad� da gelmedi ses,
Susturulmu� hat�ralar var ya, hepsi y�klenmi� i�ime tek tek�

Her �i�e�in solgun kokusunda, biraz ge�mi�in h�zn� var,
Biraz yar�na duyulan korku, biraz da hat�ralara yaslanan nefes.
Kendimden arta kalan ne varsa yitip gitmi� sessizce,
Bir ben var i�imde yitik, bir de zaman�n yank�s��

D�k�len yapraklar de�il miydi her ge�en y�lla,
Ve her ak�amdan sabaha uzanan hayaller mi t�kendi bu vakitlerde?
Sorar�m kendime, asl�nda �len ben miydim, yoksa zaman m�?
Bir g�lge mi ard�mda kalan, ya da eksik b�rakt��m yar�m c�mleler mi?

Bir iz var sokaklar�n �ss�z sessiz ad�mlar�nda,
G�n ge�er, gece sessizce �rter �st�n� kay�plar�n,
Bir soru kal�r ba�ucumda, yan�ts�z, derin,
�ld�m m� ben, ya��yor muyum h�l�, kim s�yler bu f�s�lt�y�?

Zaman� ah zaman, ac�mas�zca alm��s�n elimden,
�ocuklu�umun saf kahkahas�n�, gen�li�imin deli r�zg�r�n�,
Kimdir bu ya�anan her an� kaydeden,
Kimdir, kimdir f�s�ldayan bu kaderin ezgisini?

Bilir misin, biriktirilen an�lar hep ince bir h�z�n b�rak�r,
Ne�eli bir g�n bile zamanla buruk bir g�l�� olur duda��m�zda,
Kendi g�lgemde ya�arken, ard�mdaki zaman� unuttum belki,
Unutmak m�yd� su�um, yoksa hat�rlamak m� saklad��m �z�m�?

Ey f�s�lt�l� zaman, s�yle bana ger�e�i,
Yitip giden kim, ya�ay�p unutan kim?
Belki de ben ya�ay�p �len, belki de �l�p dirilen bir sessiz ��l�k,
Belki de her saniyeyi hat�rlamak i�in yitip giden bir s�r...

Birileri hayk�rs�n kula��ma,
�Zaman�n seni t�ketmesine izin verme, ya�a, ya�a doya doya!�
Belki o zaman yeniden dirilirim,
Belki de kaybetti�im her an� bulurum bu sonsuz d��te�

Ge�mi�i b�rakt�m ard�mda, yar�n� beklerim umutla,
Ama bu an, bu f�s�lt�, bu sessizlik,
Sanki her �eyin bir yank�s� gibi i�imde ��nlar,
Zaman ak�p giderken, ben sessizce kal�r�m ard�nda...

Ya�ar m� insan, �lmeden �l�m� tadarken?
Belki de en b�y�k cevap budur;
Bir yan� ya�arken, bir yan� zamana terk edilmi�,
Yine de her �eye inat, yeniden filizlenir umut dallar�nda...

Bu mudur �lmek, ya�arken unutulmak m�?
Yoksa her unutulan anda yeniden mi do�ar insan?
Bir zaman f�s�lt�s� olarak kal�r�z belki de,
Her ge�en anda kaybolup, her hat�rlayanda yeniden do�arak...

Erol Keke�/30.08.2024/Sancaktepe/�ST
Sosyal Medyada Paylaşın:

TİLHABEŞLİ FİLOZOF Şiirleri

En Çok Okunan Şiirleri

ANIRAN EŞEK!!! BEN DEDEMİN TORUNUYUM!!! Ben neyim! YÜKÜM AĞIR YOLUM UZUN! BULUTLAR UTANSIN! BU GÜN VEDA ETTİK MUSA'YA ! SEDEF KOKUSU (ANTAKYA) KİMİ GÜLER KİMİ AĞLAR! UHUD EY UHUD! ASKERİM !!!

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

Zamanın Fısıltısı