Eski Gülümseme

O eski þehrin dar sokaklarýnda,
Yine rastladým sana, tanýdýk, solgun bir ýþýkla.
Yüzünde o eski gülümseme,
Gözlerinde geçmiþin gölgeleri,
Özlemle titreyen bir rüzgarla geldin,
Ve ben yine o masum anlara tutundum.

Geceydi, þehir uyuyordu,
Seninle bir zaman diliminde kaybolmuþ,
Ruhuma yerleþmiþ eski sevinçlerde,
Kýrýk camlarýn arasýndan geçip,
O ilk sözcüðün yankýsý doldu içime,
Sanki hiç gitmemiþsin gibi.

Ellerin ellerimdeydi yine,
Ama sýcak deðil, rüyanýn sahte sýcaklýðýnda,
Ve ben çocukça bir hevesle,
Zamanýn o saf çizgisine geri dönmek istedim.

O eski gülüþlerimiz, o masum anlar,
Zamanýn pençesine teslim olmamýþ mýydý?
Bir anlýðýna durduk, sen ve ben,
Bir hayalin içinde yaþarken eski günleri,
Kýrýlgan bir mutlulukla dolup taþarken kalbim,
Ama uyandým, geride kaldý senin gölgen.

Geriye sadece bir hüzün, bir boþluk kaldý,
Rüyalar bile dayanmaz bu zamansýz aþka.
Sosyal Medyada Paylaşın: