Yarım Ümit

Sessiz bir sokakta býraktýn beni,
Bir zamanlar yanký bulduðumuz, kaybolan o sokaklarda.
Adýmlarým, ölü bir zamanýn izini sürer,
Bir yoksunluk, bir kýrýk kalp içinde.
Anýlarýn gölgesinde yürürken,
Gözlerimde yanmýþ sevdalarýn derin izleri.
Sözler, dokunamadýðýmýz bir rüya gibi,
Dilimin ucunda asýlý, soluk soluða.

Bir mevsim geçmiþ gibi deðil,
Bir ömür, her bir dakikada sönüp gitti o gün, o saat.
Kaybolan bir deniz fenerinin ýþýðý gibi,
Hâlâ içimde titrek, yarým bir ümit.

Gidenlerin ardýnda kalan bu izler,
Bir zamanlar yanký bulmuþ sevgilerin kaybolan melodisi.
Bir baþka sokakta, bir baþka gece,
Sesini duyamazken, kaybolan melodinin yankýsý hâlâ kulaklarýmda.

Hüznün þarkýsý, titreyen bir çalgý gibi çýnlýyor,
Bir daha duyulmayacak kayýp sesler,
Ve zaman, silinmez bir yara gibi içimde,
Bir çýðlýk gibi duyulmayacak, sonsuza dek.
Sosyal Medyada Paylaşın: