TOPRAĞIM KADERİM DEĞİL, KEDERİMDİR BUNDAN SONRA

( Ýster killi ol, ister humuslu)

Ansýzýn bir yaprak düþer ayaklarýna.
Omuzlarýnda hissedersin yükünü.
Küçücük bir yaprak dersin.
Ne kadar aðýr olabilir ki?

Hem ömrünün yazýnda,
Bu kopuþ da neyin nesi?

Zamansýz bir þiir nasýl düþerse yüreklere,
Zamansýz kopuþlar hatýrlatýr kederini.

Bu coðrafyada ’Kader’e’ yer yok!
’Keder’ var diye fýsýldaþýr toprak...

Ýlk kadýnlar koparýlýr dalýndan.
Sökülür kökleri vatanýndan.
Tam bitti derken,
yeniden doðurur toprak tohumunu...
Þaþar kalýrsýn!

Sen haykýrýrken avaz avaz sustuklarýna,
Kara’lar giyer insanlýk,
Sarýlar baðlar doða.
Ýki damla göz yaþýna sýðýnmýþ derin bir hüzün,
Ok gibi batar göz kapaklarýna.
Ýçerden dolar taþarsýn da,
Bir türlü akamazsýn dalýnda solanlara.

Giden gitmiþtir artýk.
Geçmiþ ola...

Kaçabilmek için kaderinden.
Saçlarýna tutunmuþ yahut,
Ayaklarýna kapanmýþ bir yapraðýn hikayesi düþer parmak uçlarýna!
Eðilirsin kaldýrmak için.
Týrnaklarýnla yeniden batarsýn topraða.
Eðildikçe büyürsün ’küçüldüm’ dediðin anda.

Oysa ki;
Minicik bir tohumun aðýrlýðýnda ezilebilirmiþ insan, aç kaldýðýnda...
Ve ya;
Baþka diyarlara göç edebilirmiþ, kardeþ kaný aktýðýnda.

Söyleyin bana?
Bu bir tek benim mi nazarýmda?
Onca havarisi varken Tanrýlarýnýzýn.
Bu adaletsizlik bir tek ben mi umurumda?

Hani Asya’ nýn baðrýndan kopmuþ Özce kýz var ya?
Türk kýzý!
Dil’inde türlü türlü hileler.
Kýlýçlar kuþanan bir zaman.
Kýlýçtan geçen sonra...
Hangi örtünün altýnda korur iffetini.
Ya da hangi firavunun nikahýnda aklar kendini,
Bilinmez...

Sorarým insanlýða?
Dokuzuna yeni basmýþ,
Kýrkýný görememiþ zoraki bir kadýnýn,
’Hayz’ mýdýr umurunda olan,
’Haz’ mýdýr yoksa?

Ah Bilge kýz,
Ah Gülce kýz,
Bir zamanlar özgürce koþarken atýný ’bakir’ vatanýnda,
Bekaret bir tek topraklarýnla anýlýrdý.
Þimdi namusun, insanlýk pazarýnda...

Sýr gibi saklarken kendini,
’Kapkara’, sözde zýrhlar ardýna,
Kaç vergi gerekir teninin tek zerresine nefes aldýrmaya.
Kurdu gövdesinden menkul,
Yemiþi dalýnda kurutulmuþ bir aðacý yaþatmak için,
Kaç Coðrafya gezdirmek gerekir daha.
Orta Asya’dan Anadolu’ya,
Kaç iklim deðiþtirmeli,
Ölüm kader sayýlmayacaksa?

Ne acýdýr ki;
Türlü türlü çiçekler sýðdýrýldý da saksýlara,
Bir tek insan (lar) sýðdýrýlamadý dünyaya.

Daha kaç savaþ götürür bu adaletsizlik bilinmez!
Kaç yaprak düþmeli daha dalýndan.
Ve kaç asýr susmalý, susabilir insan?
Tek bir ’erk’ doðuracak diþi kalmadýðýnda.

Ben erkeðim diye övünüp gezinenler var ya,
Hangi kadýnýn kucaðýnda sevilip okþanacak,
Analarý bile ’yok’ sayýldýðýnda...

Sayenizde;
’Topraðým kaderim deðil,
Kederimdir bundan sonra...’

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com

Özlem SABA’nýn Þiir Kitaplarý;
Münferit Aþklar,
Aþk Kadýndan Öðrenilir,
Beklenen Sevgiliye,
Hoþ Geldin Sevgilim,
Beni Güzel Uðurla,
Gül Bahçem,
Aþkýmdan Vurdular,
Gül Kurusu Ölümler

Sosyal Medyada Paylaşın: