Bir Liderin Sessiz Vedası

Yorgun bir sonbahar sabahýnda,
Bir lider, insanlýðýn aynasýnda.
29 Ekim’den Kasým’a uzanan yol,
Sessiz bir mücadele, içten bir kol.

Gözleri yarý açýk, sözleri fýsýltý,
Anýlarla dolu odada kýrýk bir ýþýltý.
Caný enginar çekti bir an,
Ama kader getirdi sessiz bir zaman.

Makbule, Afet, Sabiha baþucunda,
Veda vardý ince ellerin dokusunda.
Karnýndaki su, bir yük, bir daralma,
Nefesi kesildi, sýðmadý salýna.

“Doktor,” dedi, “çekin bu suyu,
Nefesim dar, zayýf kalbim uykusuz.”
Ve tereddüt edenlere, bir son emir:
“Olacak olan olur, bugün bu sefir.”

Saat vurdu on iki yirmiyi,
Bir iðne, bir nefes, huzurun sesi.
Gece çöktü, saatler kayboldu,
Yeni bir gün doðarken, bilinci soldu.

Bir lider gitti, bir insan kaldý,
Ýçten bir iz, sessizce damladý.
Yalnýz deðildi, hatýralarda,
Bir yürek, halkýn dualarýnda.

Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)


Sosyal Medyada Paylaşın: