Kaybolan İzler

Sessizliðin derinliðinde bir boþluk,
Senin adýný fýsýldýyor geceler,
Bir zamanlar ýþýk olan o durakta,
Gölgeler usulca kayýyor üstüme.

Gözlerimde kaybolan izlerin,
Hafif bir rüzgarla siliniyor her an,
Sokak lambalarýnýn titrek ýþýðýnda,
Solgun bir fotoðraf gibi anýlar,
Sararmýþ köþelerinde saklý hatýralar,
Silinmeyen izler gibi asýlý kalýyor.

Sonsuz bir yas mý bu, bilmiyorum,
Yarým kalmýþ bir aþk hikâyesi gibi,
Gecenin soðuk taþlarýna iþleyen izler,
Derin ve sessiz, asla silinmeyen,
Bir yara gibi kalbimde saklanan.

Belki de vedalar hep böyledir;
Bir fýsýltý kadar yakýn ama dokunulmaz,
Býraktýðýn boþluk büyüdükçe,
Ýçimde kaybolan seni arýyorum.

Sen uzaklarda, bir hayal misali,
Geçmiþin soðuk duvarlarýna çarpan,
Ulaþýlmaz bir yýldýz gibi,
Ýzlerinle parlayan.

Gökyüzüne bakýp seni çaðýrýyorum,
Sönmüþ yýldýzlara seslenir gibi,
Gökyüzüne bakýp seni çaðýrýyorum,
Bir yanký bekler gibi, sonsuz gecede.
Sosyal Medyada Paylaşın: